بررسی لایه‌های نحوی سبک و صدای شعر سهراب سپهری

در این پژوهش با بررسی و واکاوی سبک زبانی (در قلمرو واژگان و نحو) و اندیشه‌های سهراب سپهری، اشعار وی از نظر سبک شعری و صدای دستوری به سه سبک فعال، منفعل و انعکاسی، تحلیل و تقسیم‌بندی می‌شود. اگرچه مرزبندی دقیق میان مجموعه‌های شعری سهراب سپهری امکان‌پذیر نیست و برخی دفترهای شعر وی حاوی اشعاری به سبک و سیاق دوره‌های پیشین است، شاعر در نخستین دفتر شعری خود «مرگ رنگ» که تصویرگر دنیای بیرون از خویش است، سبکی منفعل و اثرپذیر دارد. در دفترهای «زندگی خواب‌ها»، «آوار آفتاب»، «شرق اندوه»، «صدای پای آب»، «مسافر» و «حجم سبز» که حاصل درون‌گرایی و شهود شخصی شاعرانه است، سبکی فعّال و انعکاسی دارد. در آخرین مجموعه شعری «ما هیچ ما نگاه» نیز به علّت آگاهی شاعر از بیماری خویش که به مرگ وی می‌انجامد، در عین برخورداری از زبانی فخیم اما گنگ، دچار حزن رمانتیکی شده است که سبک شعر را به مرز ایستایی می‌رساند و در نتیجه صدای شعر، آرام و منفعل می‌شود.